زندگی نامه جواد رضویان
رضویان بچه درسخوانی بوده اما در عین حال لجوج و شیطان، بطوریکه بخاطر لجبازی با پدرش درامتحانات ثلث سوم سال دوم راهنمایی شرکت نکرد تا یکضرب مردود شود. در خاطرات خود بیان کرده که: در دوره راهنمایی یا باید از سردخانهها بیرون میکشیدنش یا از زیر تابوت شهدا چون عاشق اعزام به جنگ بود. در نوجوانی و جوانیاش عشق خاصی به جنگ داشته و همیشه در تلاش بوده که به جنگ برود. ولی چون پدر و مادر وی رضایت نمیدادند به طور مخفیانه و بدون رضایت پدر و مادر برای رفتن به جبهه تلاش میکرد و به گفته خودش هیچ وقت موفق نشد که به جبهه برود.
از علایق شخصی رضویان میتوان به طرز لباس پوشیدن او اشاره کرد که بیشتر اسپرت میپوشد و به لباس خریدن علاقه خاصی دارد و عاشق همگام بودن با مد روز است. او یک طوطی برزیلی دارد وعاشق رنگ نارنجی است.
از علایق شخصی رضویان میتوان به طرز لباس پوشیدن او اشاره کرد که بیشتر اسپرت میپوشد و به لباس خریدن علاقه خاصی دارد و عاشق همگام بودن با مد روز است. او یک طوطی برزیلی دارد وعاشق رنگ نارنجی است.
زندگی سینمایی:
جواد رضویان از معدود بازیگران طنزی است که چهرهاش کاملا متناسب با نوع کاری است که انتخاب کرده است. او چهرهای معصوم و در عین حال بچگانه دارد که صداقت کودکی را هنوز هم میتوان در آن مشاهده کرد. او معمولا شاد است و دوست دارد این شادی را به دیگران نیز منتقل کند. رضویان اولین بار در برنامه «سیب خنده» با کارگردانی رضا عطاران بچهها را خنداند و بعدها در خیلی از برنامههای طنز تلویزیون با شخصیت خاص نظرها را به خود جلب کرد.
جواد رضویان از سال 73 در عرصه بازیگری مشغول به کار شده است با نقش آفرینی در مجموعه تلویزیونی «سیب خنده» کم کم در میان بازیگران مشهور شهرتی پیدا کرد. ولی با مجموعه طنز «پاورچین» به کارگردانی مهران مدیری به موفقیت رسید و در «جایزه بزرگ» این موفقیت را تکرار کرد. علاوه بر این در مجموعههای متعددی از «مجید دل بندم» و «باغچه مینو» نیز شاهد بازی دلنشین او بودهایم. پس از بازی در مجموعههای تلویزیونی در سال 1383 با فیلم «شارلاتان» آرش معیریان پا به عرصه سینما گذاشت و از آن تاریخ به بعد در فیلمهای بسیاری بازی کرده است که اکثر آنها درون مایه طنز دارد که از آن جمله میتوان به «کلاهی برای باران»، «دلداده»، «اخراجی های 2»، «چهار چنگولی» و جدیدترین فیلمش «کالسکه» نام برد. همچنین تا کنون چند تله فیلم نیز بازی کرده است و یکی، دو تجربه کارگردانی هم در کارنامه خود دارد و موفقیتهایی نیز بدست آورد، اما به اندازه موفقیتهای بازیگریش قابل توجه نیست.
وقتی در مورد کارگردانی از او سوال شد در پاسخ گفت: باور کنید من نه خودم را کارگردان میدانم نه بازیگر. دوستان لطف میکنند مرا دعوت میکنند و گاهی دور هم جمع میشویم و کاری انجام میدهیم، وگرنه هنوز «ب» بسم الله بازیگری هم نیستم چه برسد به کارگردانی. قطعا هنوز دانش آموز بازیگری هستم و حالا حالاها باید در کلاس بازیگری بنشینم. الان هم که جسارت میکنم و پشت دوربین میایستم از بزرگانی مثل فتحعلی اویسی و علیرضا خمسه و عزیزان دیگر می آموزم.
[ دوشنبه 92/4/24 ] [ 3:16 صبح ] [ mahdi n ]